In de eerste levensjaren is iedereen sterk intuïtief en is iedereen op een wat wij noemen ‘paranormale’ manier verbonden met zijn/haar ouders en naasten. Kinderen integreren dit intuïtieve deel van hun waarneming in verschillende mate in hun latere persoonlijkheid. Veel kinderen, meer sensitieve kinderen meer dan gemiddeld, hebben als ze jong zijn paranormale ervaringen die zij zelf heel normaal vinden.
Andere werkelijkheid
Bij kinderen lopen fantasie, werkelijkheid en wat hun intuïtie hen aanreikt, door elkaar. Voor kinderen is alles één. Wat wij ‘para’normaal noemen, is voor kinderen heel normaal. Paranormale ervaringen zijn de ervaringen die niet via de ‘normale’ zintuigen worden waargenomen. Het zijn ervaringen die via de energetische weg gaan maar zijn wel degelijk reële ervaringen, geïnterpreteerd door de waarnemer. Het zijn herinneringen die kinderen hebben van voor ze geboren werden, imaginaire vriendjes, engelen als begeleider, ervaringen waarbij ze buiten hun fysieke lichaam zijn geweest, of dingen die ze weten die ze eigenlijk niet kunnen weten (telepathie en voorgevoelens). Als je met je jonge kind praat over dit soort dingen, zul je merken dat je kind het volkomen normaal vindt.
Hoog sensitieve kinderen zijn zeer intuïtieve kinderen en staan door hun geaardheid open voor ervaringen vanuit de ‘energetische’ wereld (alles wat buiten het fysieke lichaam valt). Alle kinderen worden puur intuïtief geboren en gedurende de eerste levensjaren communiceren ze voornamelijk op een intuïtieve manier. Pas later komt hiervoor de taal voor een deel in de plaats. Voor kinderen is er geen verschil tussen fysiek en energetisch, ze ervaren dat alles één is. Ze begrijpen vaak onze wereld van tegenstellingen en grenzen nog niet. Tijdens het opgroeien, laten ze stukje bij beetje hun ouders los en verleren de meeste kinderen hun ‘para’normale intuïtieve gave. Sommige kinderen integreren het intuïtieve deel van hun waarneming met de normale waarnemingen en blijven op latere leeftijd zeer sterk intuïtief. De kans dat dat bij een sterk intuïtief kind gebeurt, is groter en daarom komt het onder hoog sensitieve kinderen nogal eens voor.
Paranormaal begaafd?
Kinderen hebben nogal eens volwassen herinneringen of inzichten. Hun emotionele stabiliteit is echter nog niet groot genoeg en voorzichtigheid is geboden. Ze koppelen een heel eigen interpretatie aan hun waarneming die een eigen leven kan gaan leiden en hen bijvoorbeeld angstig maakt. Om die reden is het niet verstandig paranormale gaven in kinderen aan te moedigen of er veel aandacht op te vestigen. Alleen al het stempel ‘paranormaal’ kan voor zoveel emotionele lading zorgen die het kind nog niet aan kan. Vraag niets van je kind, laat het zelf het tempo en de diepgang bepalen. Pas daarbij op voor projectie. Als je zelf spiritueel bent ingesteld, heb je vaak de neiging er zelf teveel nadruk op te leggen en het kind dingen “aan te praten”. Kinderen zeggen vaak wat zij denken dat jij horen wilt. Het is jouw taak om ook je eigen grens te bewaken zodat jij niet je kind te gaat beïnvloeden.
Hulp zoeken?
Het hebben van dit soort ervaringen, betekent niet dat je kind een stoornis heeft of dat het psychiatrische hulp nodig heeft. Het algemene welbevinden van je kind is de belangrijkste graadmeter. Zit je kind lekker in zijn/haar vel dan is er niets aan de hand. Als je open staat en respect toont voor de dingen die je kind vertelt, geef je hem/haar het gevoel dat ook die ervaringen er mogen zijn. Door in gesprek te gaan, kun je verrast worden en je eigen wereldbeeld wellicht herzien en kun je tegelijkertijd in de gaten houden of het kind er niet te veel door beïnvloed raakt.
Als je kind consequent zeer heftig afkeer heeft van een bepaalde persoon, plaats of situatie, zit er misschien meer dwars. Ook extreme langdurige angst om te gaan slapen of alleen te zijn in het donker, zijn een indicatie dat je kind hulp nodig heeft. Kinderen die sterke voorgevoelens hebben, kampen vaak met schuldgevoelens als gebeurt wat ze voorvoelden. Ook als je kind teveel in hoger sferen verkeert, slecht kan aarden of zelfs vlucht uit de werkelijkheid, is het zinvol hulp te bieden. Probeer samen met je kind manieren te vinden om het enge en bedreigende tegemoet te treden zodat de veiligheid terugkeert. Een knuffel op wacht zetten of samen bedenken wat ze gaan zeggen tegen iets wat op bezoek komt, kan al helpen. Op de een of andere manier het kind de regie geven over de situatie. Gebruik hierbij ook vooral de fantasie van het kind. Het doel is om de ervaringen zo om te buigen dat het niet meer zo bedreigend is.
Kies zorgvuldig een hulpverlener (regulier of alternatief) omdat kinderen heel makkelijk beïnvloedbaar zijn. Denk daarbij aan het overbrengen van valse herinneringen of gevoelens. Veel sensitieve kinderen zijn daar bijzonder gevoelig voor. Vooral voor kinderen is het belangrijk dat hun hulpverlener zelf goed geaard** is en goed inzicht heeft in de grens van zichzelf en die van het kind.
** geaard: stevig verankert in de wereld, goed contact met zichzelf.