Graag zou ik willen weten of er materiaal beschikbaar is over dit onderwerp. Ook zou ik willen weten of een narsistische stoornis ook samen kan gaan met hoogsensitiviteit. Want de narsistist heeft geen empatisch vermogen en de HSPer juist wel. Zou het verschil kunnen zitten in het wel of niet hebben van het contact met je hart (en ziel)?
Het onderwerp trof me meteen!
Ookal is het alweer van een paar jaar geleden, ik zou toch nog graag reageren.
Ikzelf ben hsp er en opgegroeid in een narcistisch gezin.
Eigenlijk geloof ik dat als je weet dat je uit een narcistisch gezin komt, dat het al heel goed is, heel goed dat te herkennen, dan heb je al een heleboel inzicht om mee verder te komen. Om er verder uit los te komen! Herkenning en erkenning zijn belangrijke elementen.
Heel eerlijk gezegd ben ik er enerzijds heel sterk door geworden, maar anderzijds toch echt bijna kapot aan gegaan.
Ik ben nu al heel lang bezig met het opbouwen van een eigen basis en eigenliefde.
Het is een ontzettend moeilijke strijd geweest om uit de klauwen van de narcisten te raken, maar ook uit de invloed die er vervolgens door is ontstaan in het eigen denken. De ontkenning van mij als waardevol persoon was door hun invloed echt in mijn diepste denken gaan zitten.
Het was een groot proces om de onwaarheden te gaan leren herkennen en een ander geloof te ontwikkelen en meer naar eigen gevoelens en eigen intuitie te leren luisteren.
Ik was zowel sterk als heel gewond uit dat gezin gekomen.
En nieuwe narcistische relaties liggen op de loer omdat je na zo n gezin toch op een bepaalde manier geprogrammeerd bent geraakt, sneller aanpast aan de ander, sneller wil behagen, sneller denkt dat het aan jou ligt en je meer liefde moet geven.
Dus ook daar ontstaan grote levenslessen.
Vooral doorzetten in de zoektocht naar jezelf en naar eerlijkheid en naar eerlijke liefde in anderen, zou ik willen doorgeven.
Eerlijke liefde is toch iets dat anders is, iets vrijers en onvoorwaardelijkers, je wordt meer jezelf in plaats van minder jezelf, je wordt rustig en blij tegelijk, het is gevend en stroomt. Ik weet ook niet precies hoor….
Ik merk dat opgegroeid zijnde in een narcistisch gezin het echt een lange lange weg is naar jezelf terug. Wat heb ik eigenlijk nodig en wat zijn mijn gevoelens, en niet vergeten zorg te dragen voor mezelf, zijn hele oefeningen die geleerd mogen worden, die nooit ontwikkeld zijn.
Het is wel veel werk.
Het kan wel goed komen, denk ik. Ik heb het gevoel dat ik uit de ergste tentakels los ben gekomen.
Maar ik blijf kwetsbaarder voor bepaalde valkuilen.
Ik moet er soort van op blijven letten, als het ware echt een goede moeder voor mezelf worden en over mezelf waken…..mezelf beschermen, maar mezelf ook vrijheid geven om te oefenen en fouten te maken en te leren.
Opgroeien in een Narcistisch gezin als HPSer kan heus goedkomen maar ik zeg niet dat het makkelijk is. Je krijgt een rugzak mee. Je kan dit overwinnen door aan je zelfvertrouwen te werken en je bewust te zijn van je oude pijn. Therapie kan hier bij helpen. Vaak zijn kinderen van Narcistische ouders gevoelig maar daar in tegen ook sterk en hebben een goede aanpassingsvermogen. Een narcist hoe vreemd dit ook klinkt versla je alleen door niks te doen, jij kan ze niet veranderen en die energie kan je beter voor jezelf houden een narcist zal uiteindelijk de strijd opgeven omdat er niks te halen valt. Ze zijn er op uit hun leegte en hun onzekerheid op te vullen met energie van een ander, stressvol voor de narcist en de mensen er om heen. Een narcist is heel goed in het creëren van emotionele verwarring daar moet de HPSer zich tegen beschermen. Je vraag of narcistische stoornis kan samen gaan met hoogsensitiviteit? Nu kan ik dit op 2 manieren lezen. 1 samen gaan in de zin van 1 persoon? Er bestaat Spiritueel narcistme. De verborgen tirannie van stille narcist staat het mooi omschreven. 2 HPSers en narcisten trekken vaak naar elkaar toe. Uitleg Inspirerend leven.nl wrm HPSers en Narcisten elkaar aantrekken.
Ieder mens is anders en allemaal helpen we elkaar opgroeien. Er is dus geen beste plek, ik vermoed dat je dat bedoelt.
Je vormt je eigen persoonlijkheid bij het opgroeien en zo ook je eigen koers. Je bent dus verantwoordelijk naar wat er voor je ligt en niet zozeer achter je (je roots)
Dus vergeet de narcisten en groei! Het komt dus goed, doe je ding.
Oei, dat lijkt me best een pittige opgave om in z’n gezin op te groeien. Persoonlijk weet ik daar weinig van. Misschien dat er iemand anders reageert die dit bericht leest.